Trzecie – jak dotąd – spotkanie Piotra Mełecha i Ksawerego Wójcińskiego w formacie duetu rozegrało się w wychłodzonych przestrzeniach mokotowskiego klubu ADA Puławska. Nie jest to miejsce jakoś szczególnie nastawione na scenę impro (pomijając może eksperymentalny cykl Chrobot, o którym pisałem tutaj), niemniej warunki lokalowe są (jakie są? – pomijając chłód, bardzo przyjemne), a środowiskowa renoma muzyków ściągnęła na koncert stosunkowo pokaźną garstkę słuchaczy w liczbie ok 20. Cóż – było warto.
Mijający rok był niewątpliwie bardzo udany dla Ksawerego Wójcińskiego. Świadczą o tym przede wszystkim płyty, ale – jak to w przypadku improwizatorów bywa – sytuacja koncertowa jest najlepszym weryfikatorem formy, aktualnej dyspozycji artystycznej. W miesiącu poprzedzającym koncert w Adzie, muzyk koncertował z Charlesem Gaylem. Gra z taką postacią to wyjątkowa sprawa. Szczególnie, że Gayle na przekór metryce, jest saksofonistą niesłychanie energicznym, dynamicznym, nieprzewidywalnym, przez co kontrabas nie ma łatwego zadania (o tegorocznym koncercie tria pisałem tu). Z kolei Piotr Mełech w ostatnim czasie jest jednym z bardziej aktywnych muzyków na warszawskiej scenie impro. Okazji by posłuchać klarnecisty na żywo w różnych konfiguracjach jest wiele. W ślad za nimi z pewnością pójdą bardziej trwałe projekty i wydawnictwa – jak na razie ostatnim, które ujrzało światło dzienne jest dość ekstremalna kaseta zespołu Cukier (bandcamp), gdzie klarnecista w równej mierze eksperymentuje z elektroniką. Występ z Wójcińskim miał jednak charakter czysty, w pełni akustyczny i w takiej formie najlepiej można zaobserwować szeroką skalę wyobraźni i umiejętności Mełecha. Zresztą obaj Panowie mają doświadczenie pracy w różnego rodzaju duetach i ewidentnie było słychać, że świetnie odnajdują się w tego typu formacie – potrafią słuchać, podejmować niebanalny dialog lub wspólnie monologować, nie zatracając indywidualnej wyrazistości.
Koncert w Adzie (wraz z bisem) złożył się na 4 części, podczas których duet zagrał muzykę w pełni improwizowaną, choć wiele segmentów (jak choćby bis) brzmiało niczym skomponowane wcześniej tematy. Największe wrażenie zrobiła na mnie umiejętność płynnego, naturalnego przechodzenia od transowych, wręcz medytacyjnych struktur o szorstkiej fakturze do ognia, intensywnych wybuchów ekspresji. Przy czym muzycy, nawet w tych porywach-odlotach, zachowywali subtelność i skupienie, dzięki czemu improwizacje nie trąciły karykaturalnością, znały umiar, utrzymywały (tak często zatracany we free) nieoczywisty pierwiastek komunikatywności.
Bardzo dobry, zrównoważony koncert. Taki duet powinien przetrwać i kontynuować współpracę, bo potencjał na coś więcej jest ewidentny. Tegoroczne, świetne „Night talks” (bandcamp) nagrane przez Wójcińskiego z Wojciechem Jachną, powstało w spontaniczny sposób po zaledwie jednym koncercie, a podobno historia lubi się powtarzać… A nawet jeśli nie, to występ był rejestrowany, więc jak gdzieś odnajdziecie w odmętach internetu zapis, nie wahajcie się i nie lękajcie – kliknijcie „play”. Ja już teraz poproszę o link.
Krzysztof Wójcik (((ii)))
(((Instytut Improwizacji))) 
Miło że poświęcono nam tyle miejsca jednak trzeba by sprostować parę rzeczy.
Przede wszystkim Aktywny Dom Alternatywny Puławska (ADA Puławska) to nie klub tylko autonomiczne centrum społeczno-kulturalne. Pewnie dlatego nie stać nas na porządne nagrzanie przestrzeni; działając wyłącznie w oparciu o wolontariat zaangażowanych osób, nie biorąc żadnych dotacji i nie organizując komercyjnych imprez operujemy dość skromnym budżetem.
Koncerty improwizacyjne organizujemy (my bo kolektyw/przestrzeń, a tak naprawdę Martyna Solecka) co jakiś czas, pewnie średnio raz na miesiąc. Moim skromnym zdaniem mamy w tym zakresie całkiem przyzwoity dorobek, w tym improwy na 15 muzyków na które przyszło koło setki gości, chociaż rzeczywiście nie skupiamy się na tej (ani żadnej innej) formie.
W końcu kwestia o której pisałem już w komentarzu do poprzedniej publikacji w której się pojawiamy. Nie organizujemy Chrobotów; robi to Kwadrofonik z którym dzielimy przestrzeń, nie śmielibyśmy ich sobie przypisywać. Co najwyżej na nie chodzimy i je reklamujemy.
Dzięki za sprostowanie.
Co do Chrobotów, to zadziałał skrót myślowy. Udostępnianie przestrzeni i reklama to też rodzaj współpracy organizacyjnej. Oddając sprawiedliwość realnym Organizatorom / Organizatorce, życzę powodzenia w dalszej działalności 🙂 Dobrze, że jest takie miejsce.